Baars vissen
Baarsvissen, de passie voor het detail
Een baars moet je roepen, doe je niks, dan gebeurt er dus ook niks. Baarzen is zoeken en peuteren. Vaak onder je voeten en soms strak tegen de overkant. Het baarsvissen is vooral in Noord Holland erg populair. De talloze onderlinge wedstrijdjes, zomercompetities, de selectie-wedstrijden en het NK houden de baarsclubs hier heel het jaar in de ban. De spil in dit geheel is Nico Pronk, drievoudig Nederlands Kampioen baarsvissen. Een betere gids in deze ietwat vreemde wereld kan ik me natuurlijk niet wensen. Het is midden november. De eerste nachtvorst is alweer achter de rug, flarden met mist bedekken de sloten rond Anna Polowna en niets wijst er op dat er deze zondag nog veel opziensbarends gaat gebeuren. Ware het niet dat er vandaag door 97 gedreven mannen, vrouwen en junioren om het Noord Hollands Kampioenschap baarsvissen gestreden gaat worden.
Een lange stoet auto’s trekt langzaam door de polder, Nico gaat voorop en leidt zijn gevolg naar de eerste sector. Eenmaal op sector 1 aangekomen, worden de speciale haken uit de auto’s gehaald om het riet tijdens de wedstrijd opzij te houden. Iedereen heeft zijn eigen setje en geen enkele rietstengel wordt gekrenkt. De vakken zijn slechts een meter of zes breed, maar je mag er wel vrij in bewegen. De uitrusting van de vissers is op het eerste gezicht heel summier. Een paar extreem korte hengeltjes, een bakje pieren, wat maden en soms een klein kistje met wellicht het geheim van de smid. Wanneer je de zaak nader bekijkt, zie je dat de tuigjes waarmee gevist wordt ontzettend fragiel zijn. Na een korte inventarisatie kan ik niet anders dan vrezen voor de duivenpopulatie in deze streek. Bijna iedereen gebruikt tuigjes met duivenveren. Korte fel oranje geschilderde stukjes van de schacht zijn op de 6/100 of 8/100 lijn geschoven, een haakje maat 18 of kleiner houdt de made of stukje pier vast. De hengeltjes, vaak torrepikkers genoemd, varieren van 80 tot 180 cm. De eigenbouw Nipro’tjes zijn special voor dit werk vervaardigd. Een soepele top die een vinnige actie niet in de weg staat, het lage gewicht en een fraai kurken handvat maken deze stokjes tot de dirigeerstok van de baarsvisser. Na de telling wordt de vis direct terug gezet.
De toeter schalt over het kanaaltje, de eerste ronde is begonnen. Als reigers staan de bijna honderd vissers tussen het riet, met lichtgebogen ruggen kijken ze tussen het riet door naar de drijvertjes die in het zwarte water dansen. Iedere beweging is afgepast, concentratie en spanning vullen de ijle lucht. Nico is vandaag organisator en spreekstalmeester, maar hij laat ook graag zien hoe het moet. Hij is een baarsvisser in hart en nieren, dat zie je aan elke handeling en het vuur waarmee hij over deze dicipline praat. “ Die baarsjes moet je roepen, als je niks doet, gebeurt er dus ook niets. Ik zal laten zien wat ik hiermee bedoel. Er mag geen voer gebruikt worden en er moet dus echt actief gevist worden. Alleen de aantrekkingskracht van het aas doet de baars toeslaan. Je begint eerst kort tegen het kantje, misschien is er ook wel een rietpol of een paaltje te vinden waar ze tegenaan liggen. Dan laat je het aas te water, de visser zal nu bepalen of het piertje nu wel of niet aangevallen wordt. Beweeg de hengeltop heel lichtjes op en neer en laat het piertje zo telkens een centimeter omhoog en omlaag tikken, zo moet je de baars roepen”, aldus Nico.
Tussen de verschillende sessies door is de liefde voor deze visserij goed te voelen. Dit zijn mensen die puur voor de baars gaan, de passie voor het detail maakt het verschil. Bijna Italiaans, on-Nederlands zelfs? Nee, dit is zo Nederlands als het maar kan. Nico vertelt: “ Het hele jaar gaat dit zo door, zolang er geen ijs ligt kan er overal in het land gebaarst worden. Bij stevige koude staan ze stil met de kop tegen de bodem, dan is het zoeken geblazen. Soms kan het ook echt hard gaan. Om dan je kop boven water te houden, zul je in een sessie van 25 minuten zeker 50 baarzen moeten vangen, 30 seconde per vis en dan geen fouten maken.“ De wedstrijd is ondertussen nog in volle gang. De tweede en derde sector waren eveneens met riet omzoomd, maar deze laatste sector lag open en bloot net buiten de bebouwde kom. Nu komen dan toch de lange poken tevoorschijn, in deze open en ondiepe sloot zal de vis ook tegen de overkant gevangen moeten worden. Er wordt regelmatig overgeschakeld en de toppers weten ondanks het feit dat ze hier erg passief azen toch een aantal gestreepte rakker te pakken. Na vier sessies, er is dan exact 100 minuten gevist, is er een aantal vissers met meer dan 50 stuks. H. Roos uit Purmerend doet er nog een extra schepje bovenop en pakt de titel met 61 baarzen. Gerrit de Wind word tweede met 60 baarzen en R. Schellinghout komt met 54 stuks op een derde plaats te staan. In totaal worden er op deze dag maar liefst 2670 baarsjes gevangen, je hoeft dus niet bang te zijn om de hele dag naar een troosteloos en levenloos pennetje te staren. Werken moet je, werken voor je vis!
Nico Pronk, drievoudig Nederlands Kampioen Baarsvissen: “De liefde voor het detail maakt het verschil”
Interesse?
Mocht je met een vereniging eens een baarswedstrijd willen organiseren, wil je meedoen met de voorselecties voor de Nedelandse Kampioenschappen Baarsvissen of wil je eens kennis maken met de te gebruiken materialen, neem dan gerust contact op met Nico Pronk van Nipro Hengelsport.